Rodzice
Dzieci
Hanna Wasiak
Marek Wasiak
Urodził się w Budach Zosińskich (świadectwo chrztu – parafia Kaski) 14.08.1904 r. jako syn Pawła i Rozalii Bronisławy z domu Bartoldt.
Po ukończeniu szkoły podstawowej w Pruszkowie, gdzie zamieszkała jego rodzina, kształcił się w Seminarium Nauczycielskim im. St.Konarskiego w Warszawie. Gruntowne przygotowanie muzyczne uzyskał w warszawskim Konserwatorium jako skrzypek (dyplom w 1932 r. w klasie Wacława Kochańskiego) i jako pedagog (Wydział Nauczycielski w 1928 r.). Równocześnie ze studiami pracował w szkolnictwie ogólnokształcącym w Pruszkowie, gdzie realizował eksperymentalny program nauczania muzyki. W 1936 r. został wydelegowany przez ówczesne Ministerstwo Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego na teren Wolnego Miasta Gdańska, aby w tamtejszym Polskim Konserwatorium Muzycznym prowadzić klasę skrzypiec, a równocześnie kierować chórem polskiej młodzieży szkolnej. O latach wspólnej pracy w tej uczelni pisze w I tomie swych Wspomnień (Kraków PWM, 1971) jej dyrektor Kazimierz Wiłkomirski, stwierdzając: Wasiak był przede wszystkim świetnym chórmistrzem: w krótkim czasie potrafił zorganizować w Gdańsku międzyszkolny chór dziecięcy, który budził podziw precyzją rytmiczną, czystością intonacji i doskonale wyrównanym brzmieniem. W Gdańsku brał on także udział w życiu koncertowym jako wykonawca, prowadził też prace społeczne polecane przez Macierz Szkolną i Związek Polaków. Krzewienie wówczas na tym terenie kultury polskiej wiązało się z niemałymi zagrożeniami. Traktował on jednak to zadanie nie tylko jako działalność artystyczną i pedagogiczną, ale przede wszystkim jako obowiązek Polaka i patrioty. Tuż przed wybuchem wojny 1939 r., unikając aresztowania, opuścił Wolne Miasto Gdańsk, powracając do Pruszkowa. Pracę pedagogiczną kontynuował, udzielając prywatnych lekcji gry na skrzypcach i fortepianie. Podczas wykonywania utworów związanych z narodową tradycją, jak również podczas zajęć z innych przedmiotów, a także rozmów i spotkań z uczniami, rozniecał w nich poczucie dumy narodowej i zasady postępowania godne Polaków. Skupiał wokół siebie znanych mu muzyków i razem z bardziej zaawansowanymi uczniami utworzył orkiestrę smyczkową, która pod jego dyrekcją koncertowała w kościele parafialnym św. Kazimierza w Pruszkowie. Uczestniczył też w tajnych koncertach w Warszawie i Pruszkowie. Henryk Krzyczkowski w książce pt. Dziewięciu z Pruszkowa (Powiatowa i Miejska Biblioteka Publiczna, Pruszków, 2008) w rozdziale poświęconym Stanisławowi Kowalczykowi, młodemu twórcy poezji konspiracyjnej, pisał, że muzyk Stefan Wasiak namówił go, aby pisał teksty do komponowanych przez siebie utworów i piosenki te wykonywała także po wojnie znana piosenkarka Ola Obarska. Jak się później okazało, działalność pedagogiczna i artystyczna była jedynie „przykrywką” dla działalności konspiracyjnej związanej z AK – Rejon VI Pruszków – VII Obwód Okręgu Warszawskiego AK „Obroża”.
W 1945 r., natychmiast po zakończeniu działań wojennych, zorganizował w Pruszkowie międzyszkolny chór. Podjął też w szerokim zakresie, obok działalności pedagogicznej i artystycznej, działalność organizacyjno-społeczną. Wiele energii włożył w zorganizowanie Związku Zawodowego Muzyków, prowadził ponadto orkiestrę tego Związku. Był też jednym z organizatorów szkolnictwa muzycznego. W latach 1950 – 1954 pracował w Ministerstwie Kultury i Sztuki jako wizytator, a następnie jako naczelnik wydziału. Przewodniczył komisjom specjalistów i opracował strukturę oraz redakcje 70 programów dla szkół muzycznych I i II stopnia. W latach 1952 – 1957 zorganizował i prowadził chór dziecięcy Filharmonii Warszawskiej, do dzisiaj uważany za jeden z lepszych tego rodzaju zespołów. Dokumentację koncertów pod jego dyrygenturą zawiera książka wydana na 90-lecie FN: Witold Rowicki w Filharmonii Narodowej (M.Gołębiowski, Warszawa, 1991). Był też w latach 1953 – 1957 nauczycielem gry skrzypcowej w Studium dla Kapelmistrzów Orkiestr Wojskowych przy Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie. Od roku 1957 przeszedł do pracy w zakładach kształcenia nauczycieli, w latach 1961 – 1968 kierował wydziałem wychowania muzycznego w II Studium Nauczycielskim w Warszawie. Równolegle prowadził liczne prace dla Związku Nauczycielstwa Polskiego. W roku 1950 zorganizował zjazd chórów nauczycielskich z całej Polski, prowadził chór w Warszawie i założył orkiestrę nauczycielską. Organizował też i prowadził kursy dla dyrygentów nauczycielskich chórów i zespołów instrumentalnych, był wykładowcą na licznych kursach, organizowanych przez Ministerstwo Oświaty, kuratoria, Zarząd Główny i zarządy okręgowe ZNP. Osobną dziedziną jego działalności było publikowanie prac o charakterze pedagogicznym i popularyzatorskim, jak podręczniki wychowania muzycznego dla szkół ogólnokształcących, poradniki dla nauczycieli, metodyka wychowania muzycznego, podręcznik gry skrzypcowej dla zakładów kształcenia nauczycieli, zbiór pieśni chóralnych dla szkół średnich. Był też autorem wielu pomocy naukowych oraz kilkudziesięciu programów dla szkół różnych szczebli podległych Ministerstwu Oświaty. Biogram oraz wykaz opublikowanych prac zawiera Leksykon polskich muzyków pedagogów urodzonych po 31 grudnia 1870 r. (Oficyna Wydawnicza „Impuls”, Kraków 2008).
Był nieprzeciętną indywidualnością, gromadził wokół siebie oddanych mu uczniów i przyjaciół. Był jednym z muzyków-pedagogów, o których mówi się, że nigdy nie umierają, ponieważ żyją nadal w swoich uczniach, należą bowiem do nauczycieli, których powołaniem jest kształcić nie tylko ręce czy głosy, ale również – a raczej przede wszystkim – charaktery i umysły młodzieży. Poza muzyką miał jeszcze jedną życiową pasję – była nią historia ojczystego kraju. Jego głęboka wiedza w tym zakresie wzbudzała szacunek i uznanie specjalistów-historyków. Umiał łączyć w swych wykładach historię kultury naszego państwa z jego dziejami, przedstawiać je barwnie i żywo. Interesował się malarstwem, zwłaszcza polskim XIX/XX wieku, sam był twórcą akwareli i obrazów olejnych. Kochał konie, one więc stanowiły główny temat jego prac malarskich. Do późnych lat życia uprawiał przejażdżki konne. Zmarł 15.10.1982 r..